en dus was An daar ook. Uiteraard.
Ik ben nog steeds onder de indruk. De beklijvende versie van Sinking. De mokerslagen uitdelende Give me it. De bijna jazzy versie van Lovecats. Vroeger was ik teleurgesteld als ze ‘de hitjes’ begonnen te spelen op het einde. Nu spelen ze die zo verfrissend en enthousiast dat het terug een plezier is om ze te horen, vele keren beter dan op vinyl.
2016 wordt sowieso beter dan dit jaar, want: The Cure komt naar het land!
Mijn ticket is al gearriveerd, nu alleen nog aftellen… naar 12 november.
12 November begot, wie verzint het, zo lang op voorhand tickets verkopen. Ik hoop dat mijn ticket nog niet vergaan is tegen dan ;-)
For the record:
Verslag van mijn 15de Cure concert:
https://www.anv.be/blog/2012/06/29/the-cure-op-werchter-game-set-match/
Game, set, match. Ik zou niet weten hoe ik het concert van The Cure gisterenavond anders zou moeten omschrijven. Het was alweer perfect. Uitschieter: de 8 minuten durende kippenvel versie van ‘From the Edge of the Deep Green Sea’: magistraal. Kippenvel en tranen in mijn ogen, gisterenavond, en vandaag ook al 3 keren. (video: http://youtu.be/ie-f1Sm2aig minuut 32:18).
Het geluid was net als op Pinkpop perfect, en deze keer ook mijn zicht op het podium: ‘k ben tot mijn vreugde helemaal vooraan geraakt, er stond slechts een man/vrouw of 7 voor mij, praktisch allemaal van mijn lengte: zelden zo een goed beeld gehad! Ik dacht wel eens dat ik naar een concertfilm op groot scherm aan het kijken was, maar dan viel het mij weer in dat het zo ongelofelijk goed beeld was omdat het écht voor mijn ogen gebeurde 
.
Morgen ga ik naar mijn 15de Cure concert, en voor het eerst heb ik er geen bal zin in. Reden: de plaats. Ik hààt Rock Werchter. Echt. Ik word al claustrofobisch als ik er nog maar aan denk, aan die veel te veel mensen op die veel te kleine toegangswegen met veel te veel wandelen (*) voor je de wei kan bereiken. Die wei, die dan weer veel te klein is voor die veel te veel mensen die veel te druk doen. Ik krijg al braakneigingen als ik er nog maar aan denk, aan die verschrikkelijk smerige wc units met die blauwe vloeistof. En dan gaat het ook nog eens lekker warm worden morgen: jeuj! Door mijn lengte kom ik met mijn neus zo net tot aan de oksels van de meeste mannen. Bah.
Robert Smith had er duidelijk zin in, gisterenavond in Landgraaf. Ik ook, al was het raar, zo al dat daglicht, en dat podium zo “ver”. (Omdat ik volgende maand al alleen in Werchter ga kijken bleef ik deze keer braaf bij mijn gezelschap op een normale afstand van het podium.)
Het concert was perfect: Robert Smith zong even helder en toonvast als altijd, de ‘nieuwe’ gitarist (Reeves Gabrels) was een verrassing maar deed het uitstekend tot briljant op ‘Wrong Number’. Ik was blij ‘mijn vriendje’ Roger O’Donnell terug te vinden achter het keyboard (schitterend op ‘Trust’), Lovecats klonk leuk jazzy, het was geweldig om ‘Bananafishbones’ eindelijk eens live te horen, en het geluid, het geluid: dat was gewoon subliem! Nog nooit zo’n goed geluid gehoord op een festival als dat van The Cure gisteren op Pinkpop, nog nooit. Ieder detailke was hoorbaar alsof ge met een koptelefoon naar een CD aan het luisteren waart, geweldig gewoon.
Naarmate het concert vorderde verdwenen samen met de lichtstralen ook de ongeïnteresseerde babbelaars: het podium werd een lichtbak waar iedereen naar staarde en voor applaudisseerde. En Robert bleef vrolijk de bisnummers aan elkaar rijgen, tot hij écht moest stoppen: naar goede gewoonte een half uur later dan voorzien.
Ik kijk er naar uit, naar dat Werchter optreden volgende maand vanop de eerste rij.
Iedereen die mij een beetje kent weet ik dat een “klein” Cure fanneke ben ;-).
Ik ben een paar keren naar een concert geweest, en ik heb een klein collectieke plaatjes van hen:
Nu heb ik onderstaand schilderijtje gemaakt voor een wedstrijd, waardoor ik dit gedrukt als platenhoes voor de single “Friday I’m in Love” kan winnen, gesigneerd door The Cure, zelfs.
Ik zou dus een klein beetje blij zijn als je voor mij zou willen stemmen.
Alvast een klein beetje bedankt 
(Update: wedstrijd is afgelopen, en helaas 
Mr. Robert Smith heeft niet zoveel verstand van kunst als van muziek, zal ik dan maar denken 
.
