deel 1: Het mooiste, en het zwartste pigment, komt uit …
deel 2 : Kolenwasserij Beringen
deel 3 : Artist Residency in mijngebouw
Toen ik eind maart over mijn bezoek aan de kolenwasserij van Beringen schreef, kon en mocht ik nog niet alles vertellen. Nu wel. Enfin, bijna alles ;-)
Verliefd op de losvloer
Zoals ik toen al schreef ben ik echt zot van mijngebouwen. Ik hou van die sfeer, ik hou van dat mysterieuze licht, van de ruimte… de hele geschiedenis ervan geeft zoveel inspiratie. Telkens ik in zo’n gebouw ben wil ik er blijven. Tijdens mijn rondleiding door be-MINE werd ik zo verliefd op de losvloer dat ik het hardop zei, dat ik er mijn schildersezel doodgraag zou neerzetten. “Dan moet je een aanvraag indienen”, was het antwoord.
Toestemming Artist Residency (*)
Ik vroeg toestemming om gedurende een aantal maanden op de losvloer schilderijen te maken, met de steenkoolverf die ik aan het ontwikkelen was. Zo zou de Beringse steenkool uiteindelijk verwerkt worden op de plaats waar ze oorspronkelijk naar boven gehaald is.
Een 3-tal maanden nadat ik mijn vraag officieel stelde kreeg ik toestemming van be-MINE, mits ik een paar verzekeringen zou afsluiten en een overeenkomst ondertekenen. Heel uitzonderlijk, want de losvloer is een ruimte die normaal niet zonder begeleiding gebruikt mag worden. Ik heb een aantal vreugdedansjes uitgevoerd doorheen het huis. Soms komen dromen uit.
Afzondering
In de overeenkomst stonden wat voorwaarden, waaronder dat ik geen bezoek mocht ontvangen. Dit uit veiligheidsoverwegingen. Pers / media aandacht mocht op het einde, zoals je merkte in een vorig bericht. In eerste instantie was ik daar een beetje teleurgesteld over, omdat ik het in al mijn enthousiasme van de daken wou schreeuwen. Maar eens bezig, was ik al snel blij, heel erg blij zelfs, dat er niemand mocht komen storen. Was ik blij, dat ik nog geen verhalen en foto’s mocht delen hier en op de sociale media. Dat gaf me de rust die ik nodig had om me enkel en alleen op mijn schilderijen te focussen. Ik ben bijna dagelijks gaan schilderen, dikwijls ook in de weekends. Van ’s morgens tot ’s avonds. 4 maanden lang. Het was heel erg intensief, heel erg ingrijpend voor mij. Maar oh zo zalig.
Volg het verslag
Dagelijks nam ik foto’s, en af en toe pende ik iets neer, om achteraf verslag te kunnen uitbrengen. Vanaf 1 oktober begin ik hier, via de tag Charbon de Beringen, en op de sociale media, te laten zien hoe die 4 maanden op de losvloer van de kolenwasserij verliepen. Je kan je abonneren op mijn blog via e-mail, of je kan me volgen op instagram en facebook.
Tegen dat mijn verhaal verteld is zijn we in februari, en kan je mijn schilderijen in het echt komen bekijken. Ze worden tentoongesteld van 10 februari t/m 3 maart 2019, in cultuurcentrum Casino Beringen. Zet het alvast in je agenda!
* Artist Residency is een chique klinkende benaming uit de kunstwereld. Het wil zeggen dat een kunstenaar tijdelijk op een andere locatie verblijft, met de bedoeling er kunstwerken te maken. Door intensief in een heel andere omgeving te werken en met andere mensen in contact te komen, verandert het werk.
Het is gelukt, steenkool vinden uit Houthalen!
Op 4 december, de naamdag van Sint-Barbara, opende mijn tentoonstelling exclusief voor de ere-burgers van weleer. Prachtig hoe Houthalen-Helchteren zijn oud-mijnwerkers nog steeds eert.
