Webshops: grrrr
Webshops: ik gebruik ze liever niet. Hoofdzakelijk omdat ik vind dat je de lokale, Belgische economie moet ondersteunen. Beter voor de mensen, beter voor het milieu.
Maar soms “kan je niet anders”, omdat hetgeen je wil hebben niet in een winkel om de hoek te koop is. Dat probleem heb ik de laatste maanden heel vaak, omdat ik gespecialiseerde producten nodig heb om verf te maken. In Hasselt en omstreken kan je zelfs nergens een glazen loper kopen, laat staan een assortiment aan bindmiddelen.
Dus dacht ik: hoera, lang leve de webshops! Alle producten die ik wil uitproberen zijn online te koop, super! Kunstenaarsbenodigheden van over de hele wereld in een muisklik beschikbaar, soms zelfs rechtstreeks van de fabrikant. Ik kijk en vergelijk, twijfel zwaar tussen producten (àlles uitproberen is financieel niet haalbaar), hak uiteindelijk knopen door, haal de betaalkaart boven en sla een verwachtingsvolle zucht eens de betalingsbevestiging ontvangen is. Jippie, binnenkort verder testen!
En dan begint het, het wachten.
Het grote wachten.
. Er zijn namelijk wat politiekers die graag een sneltram tussen Hasselt en Maastricht willen laten rijden. Ik ben nog niemand, maar ook echt nog niemand tegen gekomen die daar het nut van inziet, laat staan dat er ook maar iemand op zit te wachten. De Noord-Zuid verbinding, dààr wachten mensen op. Maar neen, een paar politiekers willen zichzelf onsterfelijk maken door hun belachelijk Spartacus idee uit te voeren. Prestige boven alles, niet waar? En wààr willen ze dat onnodig ding leggen? Jawel, langs, of, waarom ook niet, door De Maten. 
