De (1) achter de titel van mijn vorige blogpost verraadde het al: buiten de wijn waren er nog meer verrassingen voor mij in Halkidiki.
Zo reden we op onze eerste dag naar de zee, vanuit Arnea naar Stratoni (Klik op de kaart om hem te vergroten, of bekijk de route op google maps.)
Niet gehinderd door veel voorkennis, kwamen we zo voorbij de geboorteplaats van Artistoteles. Daar een soort wetenschapspark bouwen vond ik wel wat raar, eerlijk gezegd, maar gelukkig niet zo raar als de omschrijving ‘pretpark’ die ik ergens las mij deed vermoeden. Geen Artistoteles achtbaan, oef!
Verder kwamen we voorbij veel, heel heel heel héél erg veel bomen (het leken wel de Ardennen ipv Griekenland); en kwamen we uit bij… euhm…
wàt is dat daar vanachter tegen die berg aan?
Even inzoomen… dit mensen, is een… mijn.
Yep, een mijn, aan het strand.
Een gevolg van het veel te druk hebben, er absoluut tussenuit willen, en bijgevolg bijna lukraak een last-minute bestemming kiezen, is dat je totaal onvoorbereid vertrekt, en ter plaatse van de ene verbazing in de andere belandt.
Zo boekte ik in mei een weekje Halkidiki. Reden, buiten mijn gekende Griekenland liefde: ik was er nog nooit geweest, en de Halkidiki rose wijn van Tsantali is al jaren met grote voorsprong mijn lievelingswijn. Helaas vind ik die sinds eind vorig jaar niet meer in de winkel, ook niet online. Toch niet op de plaatsen waar ik er naar zoek. Ik stuurde zelfs een smekend mailtje naar de Griekse producent om te vragen waar ik het kon kopen, maar dat bleef onbeantwoord… dus zat er maar 1 ding op: het vliegtuig nemen.
Iedereen die me een beetje kent weet dat ik enorm veel van Griekenland hou, en van zijn inwoners. Ik volg het nieuws erover dan ook op de voet. Als er mensen zijn die dit lezen en nog altijd denken dat de huidige schuldenberg hun eigen schuld is, lees alsjeblieft dit artikel, het verslag van de commissie die moest onderzoeken hoe het zo ver is kunnen komen:
Ik ben niet gewoon verontwaardigd, ik ben niet kwaad, ik ben razend. En dan begrijp ik er nog lang niet alles van, want economie is niet mijn sterkste vak. Maar met wat ik nu weet ben ik blij dat er in Griekenland eindelijk politici opgestaan zijn die nee zeggen. Ook topeconomen zeggen dat de Grieken gelijk hebben. Nu onze politici nog …
Update 14/7:
vroeger, in dit geval een paar weken geleden, zou ik mezelf op de eerste plaats een europeaan genoemd hebben, en pas nadien kwam Limburger / Vlaming / Belg. Nu ben ik diep beschaamd dat ik in een land woon dat deel uitmaakt van de europese ‘unie’. #thisIsACoup #notInMyName
Het is ondertussen een traditie geworden, elk jaar een ‘steenkoolvatje’ met St.-Barbara raku bakken. Bij deze de oogst van 2015.
St.-Barbara in Griekenland, 10-24 mei ‘15
Wist je trouwens dat de échte St.-Barbara onlangs op vakantie geweest is in Griekenland? Op werkvakantie, dat wel. Dat klinkt misschien een beetje oneerbiedig, maar is zo niet bedoeld.
Het echte verhaal is wel straf eigenlijk. Voor het eerst in de geschiedenis heeft de Katholieke Kerk de relikwieën van een heilige uitgeleend aan de Orthodoxe Kerk. En die eer was weggelegd voor Sint Barbara.
Bekijk hier haar intrede:
Toen er beslist werd om haar voor een dag uit te lenen aan een ziekenhuis in de buurt waar voornamelijk kankerpatiënten behandeld worden, ontstond er een politieke, religieuze en medische rel. De regeringspartij Syriza kon er niet mee lachen dat de minister van gezondheidszorg aanwezig wou zijn bij de ceremonie en begon over scheiding van kerk en staat. De kerk sprak van een gebrek aan respect. Dokters van het ziekenhuis waar ze naar toe ging waren er niet zo blij mee omdat patiënten niet zouden genezen van haar te aanbidden, terwijl iemand van de Attica Hospital Doctors Association zich afvroeg waarom ze enkel naar dat ene ziekenhuis ging en niet naar de 2 andere Atheense ziekenhuizen, en waarom ze enkel binnen de werkuren te bezoeken was.
De Belgische Ambassade: hier verkopen ze coole souvenirs! "Emergency Travel Document", slechts 10 euro! Je moet ook wel in het bezit zijn van een officiële aangifte van diefstal van je identiteitskaart om hiervoor in aanmerking te komen , en o ja, je moet ook pasfoto’s laten trekken, in Athene.
Ik heb manlief uiteindelijk toch probleemloos terug mee naar België mogen nemen. Oef! :-)