dinsdag 29 mei
Het plan was de tentoonstelling opbouwen, maar er was nog iemand de trap naar de zaal aan het betegelen…

woensdag 30 mei
Gisteren het ophangsysteem te zien gekregen: helemaal anders dan verwacht. Er komen geen haken in mijn daarvoor voorziene gaten van 6mm. Extra dag volledig nodig om dat op te vangen. Uiteindelijk kwam mijn ‘verfmengkunst’ goed van pas.

Mijn Barbara’s voorzichtig aan de kant geschoven om de zakjes steenkool klaar te maken. Het schilderij-in-wording dat al maanden op mijn ezel om aandacht stond te smeken, was het helemaal beu en besloot de rechtstreekse aanval in te zetten. Met succes: Barbara nummer is 2 is als een gebroken vrouw afgevoerd, het schilderij zelf is ongeschonden uit de strijd gekomen. Schilderijen zijn sterker dan keramiek. Sterk.

donderdag 31 mei
De Vlaamse wegen indachtig, niets aan het toeval overlaten: stuk mousse onder elke Barbara, 2 lagen bubbelplastiek er rond, en een laag van 3 dekens in mijn koffer en op de achterbank. Breekvrees is het nieuwste woord in mijn woordenboek.

Alle 9 (*) veilig aangekomen, oef.

Ook manlief nog na zijn werk moeten optrommelen voor de laatste loodjes.

Uiteindelijk rond half 10 toch nog, op adrenaline, mijn kaartje kunnen gebruiken om op de Manifesta ‘Late night afterparty z33 previewparty’ de emoties te gaan doorspoelen. Al stond ik in een record tempo alweer thuis. Morgen weer fit zijn!

vrijdag 1 juni
Volgens het "M9 Opening and Collateral Program" komt er deze namiddag een "Walking tour" langs onze tentoonstelling. Maar er is iets misgelopen in de communicatie: naar het schijnt heeft iemand de pers vergeten te vertellen dat er een walking tour is, bij het opsommen van de inschrijfmogelijkheden. Gelukkig kan ik wél rekenen op het allerbelangrijkste preview bezoek: mijn ouders. Ben ik toch niet helemaal voor niets naar de kapper geweest ;-).
Ook massaal aanwezig: ververs, elektriciens, poetsploegen, … allemaal druk in de weer om het gebouw klaar te krijgen voor de opening van de school zelf zondag.

zaterdag 2 juni
Eigenlijk zijn we al ‘open’ maar door de volledige bouwwerf toestand van het binnenplein van de St.-Jansschool en de aannemer busjes voor de deuren, lopen mensen onze toegangsdeur voorbij. ‘K zet me nog maar eens achter de pc om pijlen met de naam van onze tentoonstelling op te maken, en ga die ophangen.

zondag 3 juni
Het (heel mooie!) schoolgebouw wordt officieel open verklaard, gevolgd door het schoolfeest. Enthousiast rondspringende kinderen doen mijn hart soms overslaan van de schrik, maar het is zowaar een volwassene die erin slaagt om mij echt een spurtje te laten inzetten: een werk hangt te wiebelen aan de muur nadat iemand onvoorzichtig aan de steenkool voelde. Raar dat mensen niet beseffen dat ze voorzichtig moeten zijn met iets breekbaars dat aan 2 draadjes ophangt, ook al kan zo 1 draadje 5 kilo dragen. Misschien moet ik maar aan de brandweer vragen of ze zo’n mat waar mensen op kunnen vallen onder mijn werken willen leggen. Per slot van rekening is St.-Barbara ook hun beschermheilige.

(*) Ik had mijn reeks opzettelijk groter gemaakt dan nodig, omdat het bijna niet uit te sluiten valt dat er dingen stuk gaan. Moesten ze het miraculeus toch allemaal overleefd hebben, dan had ik zelf een selectie moeten maken. Dus uiteindelijk hangt er, ondanks de slachtoffers, toch een volledige reeks aan de muur en klopt de beweging nog steeds helemaal. Oef :-).