BLOG

Stoppen met roken: niet voor watjes

De reden

Er zijn een deel mensen die zich afvragen waarom ik het afgelopen jaar zo weinig geschreven heb. Wel, hier is de hoofdreden: ik ben gestopt met roken. Ondertussen is er zoveel tijd overheen gegaan dat het zelfs voor mijzelf absurd lijkt om dat als reden op te geven, maar geloof me vrij: het is de waarheid. Onderstaand stuk ben ik na een paar weken gestopt te zijn beginnen te schrijven. Het grootste stuk schreef ik nadat ik 3 maanden gestopt was. Echt af is het nooit geraakt. Nu, na meer dan een jaar, schrap ik voor de laatste keer een aantal dingen, en laat ik het op jullie los, de miserie. Want miserie, dat was het. Wanhoop. Kwaadheid. Radeloosheid. Afzien. Je bent helemaal niet zwak als het je niet lukt om te stoppen met roken, je bent een held als het je wel lukt.

Even een waarschuwing: als je wil stoppen met roken, en op zoek bent naar meer motivatie, lees onderstaande tekst dan niet.
Als je simpelweg objectieve, correcte informatie wenst over stoppen met roken, lees dan dit artikel op gezondheid.be.
Onderstaande is mijn eigen, zeer subjectieve relaas van mijn lijdensweg. Ik rookte bijna 2 pakjes per dag. Niet iedereen die stopt ziet zo af als mij. Gelukkig maar :-).

Van fervente enthousiaste roker naar niet-roker in 1 maand tijd.

Ik was een enthousiaste roker, ik kon echt genieten van een goei sigaret. En ik werd kwaad op iedereen die mijn rookgedrag een strobreed in de weg wou leggen. Ik had ook écht geen fysieke last van roken. Veel ex-rokers vertellen me nu dat ze eigenlijk last hadden van hun ademhaling, dat ze geen lucht kregen, dat ze piepten, dat ze hoesten, geen conditie hadden. Bij mij niks van dat alles, mijn conditie was OK en zo waren mijn luchtwegen. Dat was niet eens enkel mijn subjectief oordeel, zelfs de allergie specialist waar ik in 2008 naar toe ging, een duidelijke anti-roker, moest met een zure glimlach toegeven dat mijn longfoto’s OK waren.
Dat soort dingen versterkten alleen maar mijn idee dat het allemaal overdreven gezever is, die zogezegde schadelijkheid van het roken. De media doet (voornamelijk dankzij info van de anti-rokers van de kankerliga denk ik (*1) ) alsof iedere roker sowieso donkere plekken op zijn longen heeft. Dat is niet zo, ik ben het levende bewijs. Dus ik was kwaad, kwaad om de vooroordelen, kwaad op de heksenjacht op rokers; de Jeanne d’Arc van de rokers, dàt was ik graag geworden. De barricades op, beschermer van een uitstervend ras: de rokers.
Ik grapte wel eens dat ik tenminste karakter had: ik bleef roken. Al die mensen die stopten waren watjes die het opgegeven hadden.

Het keerpunt.
Op 12 juli vorig jaar kreeg ik een keelontsteking. En die wou maar niet weggaan. De zomer was mooi, en ik had veel plannen. Die vielen allemaal in het water door die verdomde keelonsteking die maar bleef. Of wegging voor een paar dagen en dan weer de kop opstak. Heel mijn zomer om zeep.
Uiteindelijk belandde ik bij een nko-specialist, die zei dat ik moest stoppen met roken. Nu heb ik me altijd voorgenomen dat als er ooit een dokter tegen me zou zeggen dat ik moest stoppen met roken, en als die dokter dat ook heel echt zou menen (want die gasten spreken dat even vlot uit als een kandidate aan een miss verkiezing het woord wereldvrede), ik dat ook zou doen. Dat hij dreigde met een heel erg pijnlijke operatie (ik heb mijn amandelen nog), hielp ongetwijfeld met het nemen van mijn besluit: ik ging braaf luisteren en stoppen met roken.

Stoppen

Ik had, weet ik nu, geen flauw idee waar ik aan begon. Echt, geen flauw idee. Als enthousiaste roker was stoppen met roken nog nooit in mij opgekomen, laat staan dat ik er ooit info over gelezen zou hebben. Misschien maar goed zo, want van 1 ding ben ik overtuigd: stoppen met roken doe ik nooit, nooit, maar dan ook echt NOOIT meer. Jamais. Never. Nie wieder. Potè. Sinds kort weet ik wat de hel is: stoppen met roken. Mocht ik ooit opnieuw beginnen (wat ik echt niet van plan ben overigens) gaat mijn laatste sigaret mee in mijn doodskist, en dat zweer ik. Ik stop nooit meer met roken, nooit. Wat ik de afgelopen maanden heb doorgemaakt, zou ik mijn ergste vijand niet toewensen mocht ik een vijand hebben. En ja ik overdrijf. Natuurlijk overdrijf ik, overdrijven zit in mijn karakter (*2). Daarom heb ik overdreven veel ontwenningsverschijnselen gehad. Daarom waren de ontwenningsverschijnselen overdreven sterk bij mij. En daarmee duurt de ontwenningsperiode overdreven lang bij mij. Maar heb ik daar voor gekozen? Neen, ik heb er niet voor gekozen, ik ben zo geboren.

Stap 1 nadat de knoop doorgehakt was: op zoek naar informatie.

Ik wou gewoon boem baaf patat stoppen. Dee, die me niet alleen goed kent maar ook wist wat stoppen met roken is, hield me tegen. “Doe dat niet, doe het rustig aan, bouw af.” 
Onderstaande wou ik nog verder uitschrijven, maar het lijkt me wel duidelijk genoeg zo, alleen de kernwoorden …

Bewust afbouwen en motivatie verhogen. Maximum 1 sigaret per uur: zot worden. Stap voor stap delen van het huis rookvrij maken. Minuten aftellen. Wegvluchten naar supermarkten en andere plaatsen waar er niet gerookt wordt.

Allen Carr boekcover Allen Carr: haten dat het boek uit moest zijn alvorens te stoppen. Pak halverwege iets lezen dat de angst om het hart doet slaan en boek een paar dagen wegleggen.

‘s Nachts nat van het zweet en helemaal verstijfd wakker worden. Niet kunnen slapen. Ontwenningsverschijnselen van het afbouwen. Besef dat Allen Carr gelijk heeft dat het een echte drugsverslaving is, niks meer en niks minder.

Stap 2: de laatste sigaret.

Niet na een lang vooraf gestelde dag zoals ze meestal aanraden, gewoon tegen mezelf gezegd: nu is het goed geweest, nu ga ik geen nieuwe sigaretten meer kopen, die van een uur geleden, dat was dus mijn laatste. Janken, brullen. Zot worden. Op van de zenuwen. Hometrainer op en gas geven om af te reageren. 1000 maal tegen uzelf zeggen: ik ben blij dat ik niet meer hoef te roken. Ik ben blij dat ik er vanaf ben. Ik ben blij.

Slapen is onmogelijk, de drang is te groot. Toch even indommelen, weer wakker schieten, kletsnat en lichaam volledig zo verstijfd / verkrampt dat bewegen pas na 15 minuten weer mogelijk werd, afgewisseld met een migraine die de helft van mijn hersenen lijkt lam te leggen. En dan komt de schrik. En de schrik wordt pure paniek. Van onafhankelijke sterke vrouw naar klein kindje dat in de supermarkt op haar tanden moet bijten om niet te janken als haar man even uit het zicht verdwenen is. Paniek. Hier was ik toch vanaf? Niet dan? Moet ik weer helemaal opnieuw beginnen? Daar start de depressie. Later vertelt de huisdokter mij dat het goed mogelijk is dat mijn hersenen “zich vergist hebben”, de spanning van het ontbreken van nicotine gelinkt hebben aan de herinnering van de angstaanvallen. En dat er 3 manieren zijn om te helpen, 2 ervan kende ik al van horen zeggen en je vindt er massa’s info over online: Zyban en Champix. Nu waren er redenen waarom ik zo gestopt was zonder hulpmiddelen. Zyban is oorspronkelijk een anti-depressiva. Chemische creatieve castratie voor mij. Champix daar had ik dit verhaal al lang geleden over binnengekregen. Niks voor mij besloot ik. Ondertussen weet ik dat de bijwerkingen van die pillen waar de mensen zo over klagen, voor een groot deel gewoon ontwenningsverschijnselen van nicotine zijn. Slapeloosheid, nachtmerries, maagpijn, blok op de maag: ontwenningsverschijnselen. Ook zonder Champix.

Hersenen hebben 110 dagen nodig om nieuwe synapsen te leggen. Dus beslissen dat roken niét goed is voor u en ermee stoppen binnen de 30 dagen is duidelijk te weinig tijd.

Overzicht rookstophulpmiddelen:

Allen Carr verdient een knieke.
Lees het boek als je ‘moet’ stoppen van een dokter en niet wilt, lees het boek als je ergens wel wil stoppen maar nog niet genoeg om het ook te doen, lees het boek zeker als je al pogingen achter de rug hebt die mislukten omdat je motivatie er niet was. Lees het boek om uw motivatie te verhogen als dat nodig is. Maar geloof hem NIET dat je geen verdere hulp nodig hebt. Neem WEL hulp aan. 100% bewust overtuigd zijn is niet voldoende. Ook je onderbewuste moet 100% overtuigd zijn, en dat heeft veel tijd nodig. Ook je lichaam heeft een geheugen, en na de eigenlijke ontwenning komt de psychische ontwenning. Het is niet omdat je bewustzijn overtuigd is, dat je onderbewustzijn het zomaar overal mee eens is.

De Rookstopcoach: nuttig, maar toch soms een bitch
Als plotselinge stopper wist ik eigenlijk van niks. Ik had die idioot van ne Allen Carr geloofd dat stoppen simpel was, en begreep niks van alles wat er met mij aan de hand was. Buiten dat een groot deel van mijn dag plotseling opging naar het opzoeken en lezen van artikels over rookstop op deze website, vond ik ook de dagelijkse tip in mijn brievenbus dikwijls nuttig. Soms zat er zelfs een aha belevenis tussen, zoals de dag dat ik las dat ik opeens zoveel last had van caffeïne, omdat daarvoor nicotine de helft van de opname van caffeïne tegenhield. Ik had geen idee.
Maar toen ik na 4 weken rampzalige nachten een mail kreeg waarin stond “niet-rokers slapen beter”, wel, toen euh, kwamen er terroristische gedachten in mij op.

Nicotinevervangers.
Ik heb ze niet geprobeerd, dus ik kan er niet over oordelen. Naar het schijnt is het een nuttig hulpmiddel om de lichamelijke verslaving langzaam af te bouwen, zo een nicotinepleister. Maar ik zou de firma nicorette graag een proces aandoen omwille van hun nieuw ding om op te zuigen, foei foei foei. Ze verkopen op die manier gewoon dezelfde drug als de sigarettenfabrikanten, maar met nog veel meer winst en in een apotheker. Schandalig vind ik dat, echt schandalig. Pleisters, OK, maar geen dingen die lijken op sigaretten, dan is het geen hulpmiddel meer maar puur geldgewin.

Zyban / Champix / Nestrolan
Zoals ik hierboven al schreef wou ik mij met de eerste 2 niet inlaten.
Maar na een weekje stoppen was ik zo radeloos dat ik ging uitjanken bij de huisarts, die me een 3de optie aanbood (eigenlijk een 4de, hij wou me nicotinepleisters voorschrijven om de ontwenningsverschijnselen te temperen, maar omdat ik het al een week had volgehouden wou ik onder geen enkel beding terug nicotine in mijn lichaam krijgen). Soit, de andere pillen dus: Nestrolan. Worden voorgeschreven om ontwenningsverschijnselen te doen afnemen, ook / vooral bij alcoholontwenning. Zouden niet verslavend zijn. Soit, ik heb die af en toe genomen, dan sliep ik een stuk beter. Maar in het algemeen ging het mij nog altijd niet, dus terug klagen bij de dokter: “neem die pillen nu eens een paar maanden aan een stuk ipv af en toe eentje”. Ik heb het geprobeerd: na 2 weken voelde ik me ineens wegtrekken, griepachtig en het gevoel een koe te zijn. Dat gevoel herkende ik: anti-depressiva! Weg ermee!

Op zoek naar een Tabakoloog dan maar.
dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Of anders gezegd: een tabakoloog vinden zonder u ondertussen beledigd te voelen, was moeilijk. Enfin, was voor mij moeilijk, dus moest het voor mannen nog veel moeilijker zijn. Want waar werd je constant naar doorverwezen als je op zoek was naar een lijst van erkende tabakologen? Naar een site voor zwangere vrouwen. Voor zwangere vrouwen. Wat heeft iemand die wil stoppen met roken en daarbij hulp zoekt, nu in hemelsnaam te maken met zwangere vrouwen!? Ik begrijp dat dat een doelgroep is die ze extra viseren, maar dat ze alle ‘gewone’ mensen daarom naar die site moeten doorverwijzen begrijp ik met de beste wil van de wereld niet.
Gevolg: ik heb er op een ander eentje gevonden. Eentje die niet erkend is, en me dus geld gekost heeft. Maar ze heeft me wel goed geholpen om te begrijpen wat er met mij aan de hand was, ik ben er een keer of 4 – 5 naartoe geweest.
(update: Ondertussen is dit veranderd en vind je de lijst makkelijk terug. Ze hebben zelfs een eigen website gekregen: http://www.erkendetabakologen.be/)

Tabakstop: ontsla de copywriter
De plaats waar ik mij het meest geërgerd heb van allemaal, is op de site waarop ik verwachtte het meeste accurate hulp te vinden: de site van tabakstop. Daar is minstens 1 ontslag nodig. Of toch op z’n minst een zware reprimande. Met mijn groeten. Een echte anti-roker kan namelijk geen enkele roker helpen stoppen. Je hebt liefde en mededogen nodig om te helpen, geen haat. En zoals je hier en nu kan merken als je verder leest, wekt die haat alleen maar wederhaat op.
Er is dus een echte anti-roker met teksten op die site bezig geweest, ik ben net gaan kijken of de meest ergerlijke tekst er nog steeds staat, en jawel. En ik ben nog altijd kwaad als ik het lees.
Als je de “Fagerström Test“ wil doen (een test om te kijken in welke mate je verslaafd bent aan nicotine), doe die dan NIET op deze site. Want waarom zou je die test in hemelsnaam willen doen als je niet rookt? Niet dus. Waarom zou je die test in hemelsnaam willen doen als je rookt, maar niet geïnteresseerd bent in stoppen? Niet dus. Als je die test doet, ben je een roker die wil stoppen, een andere roker interesseert zich daar niet voor, die leest zo’n dingen niet en gaat zeker geen test invullen. Maar wat krijg je, onder andere, te lezen als jouw uitslag is dat je sterk afhankelijk bent? Ik citeer: ”U bent zich volkomen bewust van de schade van tabak voor uw lichaam, maar dit feit is niet sterk genoeg om u tot stoppen te motiveren, of zelfs maar om uw gebruik te minderen.” Als je dit net zoals ik, voor het eerst leest terwijl je aan het creperen bent van de ontwenningsverschijnselen omdat je uw hoeveelheid sigaretten drastisch teruggeschroefd hebt, wel, een knieke is dan niet voldoende, en een peut op zijn bakkes ook niet. Maar het zou wel al deugd doen.
En het gaat hiet wel degelijk om de dichterlijke vrijheid van de vertaler van dienst, want in de engelstalige versie zijn ze veel objectiever.
(Als je de Fagerström Test wil doen zonder beledigd worden als je de resultaten leest, doe hem dan op deze website. Ik zie dat er ondertussen verschillende nederlandstalige versies van de test te vinden zijn op het net, met allemaal dezelfde beledigende tekst. Jammer. Nu weet ik niet wie het eerst was / ik slaag moet gaan geven ;-) )

2 weken lichamelijke ontwenning. yeah right.

Het wordt merkelijk beter na 3 dagen. Nadien wordt het merkelijk beter na 2 weken. Maar aangenaam is het nog altijd van geen kanten. Na 3 maanden wordt het nog eens opmerkelijk beter. Dan is het eindelijk draaglijk. Dan beginnen de voordelen ook op te vallen. Helemaal er vanaf, ben ik nog altijd niet. Ik heb veel onzin gelezen over het ontwennen van tabak. De meest accurate beschrijving en info, heb ik gevonden in dit artikel van de website van gezondheid.be. Mijn complimenten aan de schrijver(s).

De voordelen van het stoppen met roken? Die lijstjes die je overal terug vindt lijken zwaar overdreven als je nog aan het afzien bent. En neen, mijn eten smaakt tot op de dag van vandaag nog altijd niet beter dan eerst. En neen, ik ruik nog steeds even slecht als daarvoor, allergie, weet je wel. Maar ik heb wel veel, heel veel meer energie. Ik weet dat ik deze tekst begon met te zeggen dat ik geen last had van het roken. Nu moet ik mezelf corrigeren: ik DACHT dat ik geen last had van het roken. Blijkbaar krijg je echt wel veel meer zuurstof binnen zo zonder sigaretten. Maar omdat ik vroeger geen last had van te weinig lucht, kreeg ik last van teveel lucht. Hyperventilatie meneer. Ik was het ondertussen al vergeten, maar ik heb in het voorjaar ook nog een relaxatie cursus gevolgd van de cm om mijn ademhaling terug normaler te krijgen. Ondertussen loopt die gelukkig niet dikwijls meer uit de hand.
Maar ik heb dus echt wel veel meer energie. Vroeger was ik uitgeput na een zware dag of week. Nu ben ik gewoon moe.

Tot slot

Na 3 maanden gestopt te zijn, was dit mijn eindstukje:
Conclusie: aangezien ik me nog altijd gigantisch opjaag in anti-rokers denk ik dat ik in mijn hart nog altijd een roker ben. En dat ik nog zoveel last heb omdat ik in mijn hart nog altijd rokers wil verdedigen. Nee liefste rokers, ik heb jullie clubje verlaten, maar niet in de steek gelaten. 

Gelukkig ben ik nu een hoop van die kwaadheid kwijt. Nog niet alles, moest dat nog niet opgevallen zijn ;-). Ik jaag me nog steeds sneller op dan voordien. Ik word nog steeds sneller kwaad. Ik heb nog steeds minder geduld. Mijn schouders verkrampen nog steeds regelmatig, en ik slaap nog altijd slechter dan eerst.
Maar het gaat al ongelofelijk veel beter met mij, en ik ben er zeker van dat over een jaar alle negatieve gevolgen weg zijn. Met deze litanie heb ik namelijk het hoofdstuk afzien afgesloten. Nu begint het volgende hoofdstuk, dat van genieten en gelukkig zijn. Zonder sigaretten, wel te verstaan ;-).

En de echte held van dit verhaal, is Dee, mijn man. Niet alleen heeft hij mij deze hele periode moeten verdragen, hij is ondertussen ook zélf gestopt met roken, 2 weken na mij. Zonder er zo een drama van te maken als ik :-).

———————————————————————————-
(*1) Ik maakte me toen ik niet lang gestopt was, heel erg kwaad op de schrijver van een tekstje in een test op de website van de kankerliga. Zoals je ook hierboven kan lezen onder het stukje “Tabakstop: ontsla de copywriter”

(*2) Ondertussen ben ik te weten gekomen dat er een nettere omschrijving is voor mensen met een karakter als het mijne. Ik ben niet overgevoelig, ik ben hooggevoelig. Misschien schrijf ik daar later nog wel eens iets over.

An Vanderlinden background image