Archive for januari, 2009

Voor de derde keer naar Keulen gereden, maar voor het eerst de Dom van kortbij gaan bekijken… ofwel: voor de eerste keer niét naar Keulen gereden voor een concert van The Cure.

De Dom is groot. Héél groot. En vuil. Héél vuil. Indrukwekkend groot en vuil. Tot zover de Dom :-)

Er was natuurlijk ook nu weer een reden om naar Keulen te rijden: de tentoonstelling van Gerhard Richter. Abstrakte Bilder in het Museum Ludwig. En laat dat nu net tegenover de Dom liggen :)

En ik kan maar 1 goede raad geven: maak dat ge er als de bliksem naar toe gaat! De tentoonstelling loopt nog maar tot 1 februari, vandaar de haast :-)

Het gebeurt niet dikwijls dat ik vrolijk word van naar schilderijen te kijken, maar van Gerhard Richter zijn werk word ik het. Zoveel kleur, zoveel te zien in een werk. En een collectie om U tegen te zeggen. Een hoop schilderijen van 3m x 3m, vanuit alle uithoeken van de wereld bijeengebracht, baden in het licht in heel grote zalen. Ik word er zowaar lyrisch van.

In een kleiner zaaltje zijn werk van vorig jaar: 100 schilderijtjes op glasplaten. De eerste indruk is erover, teveel, een chaos aan kleuren. Maar dan gaat een mens ze 1 voor 1 bekijken, en hoe langer je er naar kijkt, hoe beter ze worden (dat geld trouwens ook voor zijn grote werken). En dan begin je afstand te nemen en de paren te bestuderen (ze bestaan allemaal uit paren), de wisselwerking tussen de 2. En dan neem je nog meer afstand en bekijk je opnieuw een hele muur. En dan zie je een geheel in plaats van chaos. straf. heel straf.

Ik twijfelde een beetje of ik zou gaan nadat ik wat werken online had bekeken. Sommige vond ik goed, andere niet. Maar ik weet maar al te goed dat een schilderij zich niet laat vangen op een foto, en dat is ook nu weer gebleken. Ze zijn véél beter in het echt.

Wat de doorslag gaf om te gaan, was een kleine blik op de vaste collectie van het museum: Picasso’s! Jieha! Maar ik had géén idee dat het museum zo groot is. En dat er zoveel goede werken hangen. Niet te doen, zo achtereenvolgens een tentoonstelling en de vaste collectie bekijken. Na 3 à 4u intensief kijken waren we zo murw dat we van miserie in de lach begonnen te schieten als we nog maar eens een hoop zalen bij ontdekten. Die we dan in een rotvaart zijn beginnen te doorlopen. Echt heel groot en heel goed die vaste collectie.

De eerstvolgende tentoonstelling die me iets of wat aanstaat in Museum Ludwig, ga ik terug. Beter gepland deze keer: voormiddag tentoonstelling, dan op het gemak wat gaan eten in een andere omgeving, en dan uitgerust terug naar het museum om de vaste collectie te bekijken. Zwaar de moeite!